A Hundred Flowers - ให้รักพาแม่กลับมา
หนัง A Hundred Flowers หรือชื่อไทยว่า ให้รักพาแม่กลับมา ผลงานการกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกของ “เกงกิ คาวามูระ” โปรดิวเซอร์คนดังจาก “Your Name” (2016), “Mirai” (2018), “Confession” (2010) รวมถึงนักเขียนไลต์โนเวลเรื่องดัง “If Cats Disappeared from the World” (2012) “A Hundred Flowers” เล่าเรื่องของ “อิซุมิ” (มาซากิ สุดะ) ผู้ออกตามหา “ยูริโกะ” (มิเอโกะ ฮาราดะ) แม่ที่หายตัวไปในคืนคริสต์มาสอีฟด้วยโรคอัลไซเมอร์ เรื่องราวของสายใยรัก ความผูกพัน และความลับที่คุณไม่อาจคาดเดา… เรื่องราวของ “ยูริโกะ” (มิเอโกะ ฮาราดะ) ครูสอนเปียโนที่หมอวินิจฉัยว่าเธอเป็นโรคความจำเสื่อม จนถึงวันที่เธอค่อยๆ สูญเสียความสามารถในการเล่นเปียโนไป แต่ทุกครั้งที่ความทรงจำหายไป “อิซุมิ” (มาซากิ สุดะ) ลูกชายของเธอจะนำความทรงจำของแม่หวนคืนมาได้ทุกครั้ง จนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่แม่พูดว่า “อยากไปดูดอกไม้ไฟครึ่งซีก” แล้วเธอก็ได้หายออกจากบ้านไป อิซุมิพบ “ไดอารีเล่มหนึ่ง” ซึ่งนำไปสู่ “ความลับของแม่” ที่เขาไม่เคยรู้ และความจริงของ “เหตุการณ์นั้น” ที่ทำให้แม่หายไป…
New Year's Eve. Izumi finds his mother Yuriko wandering in a park in the freezing cold. Diagnosed with dementia, her mind quickly begins to fade. Yet, for her son, memories of the mother who raised him on her own feel as vivid as the day he lived through them, especially that of the time she had disappeared from his world, which haunts him to this day. As Yuriko slips slowly into oblivion, Izumi must come to terms with losing his mother again, this time forever. In his path to finding forgiveness in himself, however, Izumi soon uncovers Yuriko's secret past and the life she lived without him.
[รีวิว] A HUNDRED FLOWERS - ให้รักพาแม่กลับมา
--- 5/10 ---
หนังนิ่ง เงียบ จนเกือบหลับ
แต่ก็ทำให้เศร้าและคิดถึงพ่อแม่กับเรื่องราวในอนาคต
A Hundred Flowers - ให้รักพาแม่กลับมา บอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายและแม่ที่อายุมากขึ้น แม่เป็นโรคความจำเสื่อมและค่อย ๆ สูญเสียความสามารถในการจดจำไป ส่วนลูกชายก็กำลังค่อย ๆ จดจำอะไรหลายอย่างระหว่างตัวเขาและแม่ได้มากขึ้น
ต้องบอกเลยว่าจังหวะหนังนิ่งมาก นิ่งแบบนิ่งสุด ๆ มันแทบจะไม่มีเสียงดนตรีประกอบเลยทั้งเรื่อง คือมีแค่บางฉากแบบน้อยมากจริง ๆ ส่วนมากจะเป็นเสียงเงียบ ๆ ให้เราซึมซับการแสดงของตัวละครเท่านั้น อีกทั้งการดำเนินเรื่องมันยังเนิบนาบ เอื่อยเฉื่อย ค่อยเป็นค่อยไป มันจะเป็นแบบนี้ทั้งเรื่องเลย จนทำให้ชวนง่วงเกือบหลับแน่ะ หนังยังมีประเด็นเรื่องความลับบางอย่างของแม่ที่ลูกพึ่งเคยจะรู้ แต่เอาเข้าจริง ๆ มันก็ไม่ได้ขยี้ให้เรามีอารมณ์ร่วมกับจุดนี้เท่าไหร่ และบางประเด็นที่ยังไม่เข้าใจว่าใส่เข้ามาทำไมก็มีอยู่เหมือนกัน
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ท่ามกลางความนิ่งเหล่านั้น มันก็ได้สร้างบางอย่างในจิตใจเรา ตัวหนังอาจไม่ได้ขยี้หรือบีบคั้นอารมณ์ให้เราเศร้าจนน้ำตาตก แต่พอมาคิดต่อจากหนังก็ทำให้เราเศร้าไม่ใช่เล่นเลย เพราะมันทำให้เรานึกว่าในอนาคต พ่อแม่เราจะเป็นแบบนี้มั้ย แล้วเรื่องที่อยากให้จำพวกเขาจะยังจำได้ไหม และที่เลวร้ายที่สุด เขายังจะจำเราได้ใช่มั้ย
สิ่งที่น่าชื่นชมที่สุดในเรื่องนี้คือนักแสดง โดยเฉพาะผู้รับบทแม่อย่าง มิเอโกะ ฮาราดะ ที่แสดงออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม การแสดงออกทางท่าทางและสีหน้าแววตา ทำให้เราเชื่ออย่างสนิทใจในทุกอย่างที่เธอพยายามสื่อออกมา
สรุป A Hundred Flower - ให้รักพาแม่กลับมา เป็นหนังที่ค่อนข้างสั้น และแทบจะไม่มีอะไรเลย ถึงตัวหนังจะไม่ได้ขยี้หรือดึงให้เรามีอารมณ์ร่วมกับมัน นิ่งจนน่าเบื่อจนเกือบหลับ แต่พอหนังจบมาคิดต่อกลับทำให้เราเศร้าโหวง ๆ และกังวลกับอนาคตของพ่อแม่เราไม่น้อยเหมือนกัน
สรุปผลวิจารณ์หนัง