หน่าฮ่าน - Nah Han

[รีวิว] หน่าฮ่าน
--- 7.5/10 ---
หนังดูง่าย เอ็นจอยได้ไม่ยาก
สนุก ตลก ธรรมชาติ ลงตัว

“หนังไทยสไตล์อีสาน กับการเด้าหน้าลานเวทีหมอลำ” ใครจะไปคิดว่าการเต้นเด้าหน้าเวทีหมอลำ จะกลายเป็นหนังสักเรื่องนึงได้ ถ้าหากดูแต่ตัวอย่างมันจะไม่น่าสนใจเลยแม้แต่น้อย น่าจะเป็นแค่หนังถ่ายทอดชีวิตบ้านๆ ของวัยรุ่นอีสาน แต่พอได้ดูเองเท่านั้นแหละ ไม่มีมากกว่านั้น “เห้ย ไม่ธรรมดา!”

หน่าฮ่าน คือ หน้าเวที เรื่องราวเกี่ยวกับยุพิน เด็กสาวชนบทธรรมดาๆ ที่ชื่นชอบไปเต้นหน้าเวทีหมอลำกับกลุ่มเพื่อนๆ ได้บังเอิญไปเจอชายหนุ่มสุดหล่อ สิงโต ทำให้ทั้งคู่ตกหลุมรักกัน แต่ สวรรค์ อีกหนึ่งหนุ่มเรียนเก่ง เป่าแคนได้ บั้นเด้าดี ก็หลงรัก ยุพินอยู่เช่นกัน จึงเกิดเป็นเรื่องราวรักสามเศร้าขึ้น!

จุดเด่นและจุดแข็งที่น่าชื่นชมมากๆ คือเหล่าตัวละครในเรื่องนี้ พวกเขาทำการบ้านมาได้ดีมากๆ เข้าใจที่ผู้กำกับต้องการจะสื่อ และการแสดงมันออกมาได้โคตรธรรมชาติมาก มีเสน่ห์ในตัวเองทุกคนเลย อีกทั้งทุกตัวละครต่างก็มีมิติทั้งนั้น เริ่มกันตั้งแต่ยุพิน ที่รับบทโดย ก๊อส สุดารัตน์ ตัวละครนางเอกของเรื่องที่ไม่ได้สวยน่าดึงดูดเหมือนตามพิมพ์นิยมอะไรแบบนั้น แต่พอได้ดูเรารู้สึกว่า เห้ย นางเอกเรื่องนี้ต้องคนนี้แหละ ภาพความน่ารัก ความมีเสน่ห์ของเธอค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตามหนังที่ดำเนินไป รวมถึงสองตัวละครนำชายทั้ง แม็คกี้ นฤเบศร์ และ แค็ปเปอร์ บุญฤทธิ์ ที่ต่างแสดงออกมาได้สุดในทางของตัวเองทั้งคู่ มีภาพแทนตัวเองได้อย่างชัดเจนแบบต่างกันสุดขั้วมากๆ ซึ่งมันก็ส่งผลต่อความเข้าใจของคนดูและการตัดสินใจของตัวยุพินด้วยเช่นกัน และที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือกลุ่มเพื่อนของยุพิน ที่นอกจากจะสร้างเสียงหัวเราะ และทำให้หนังสุนกขึ้นมากๆ แล้ว พวกเขายังเป็นภาพสะท้อนของวัยรุ่นหลายๆ กลุ่มด้วยเช่นกัน

ต้องชื่นชม ฉันทนา ทิพย์ประชาติ ผู้กำกับของหนังเรื่องนี้ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้อย่างเข้าใจ ถ่ายทอดชีวิตวัยรุ่นชาวอีสานธรรมดาๆ จากเรื่องราวเต้นเด้าหน้าเวทีหมอลำ มาสู่ดราม่ารักสามเศร้า พร้อมกับสะท้อนความเป็นวัยรุ่นสมัยใหม่ได้อย่างลงตัว

อย่างไรก็ตามเราก็ยังคงไม่เข้าใจและขัดใจกับความสัมพันธ์ของตัวละครอยู่ดี บางช่วงก็ไม่ได้ให้เหตุผลหรือน้ำหนักของการกระทำของตัวละครมากพอ และการตัดสินใจท้ายเรื่องก็ไม่โอเคสักเท่าไหร่

สรุปแล้ว อยากให้ลองเปิดใจ และไปรับชมด้วยตัวเอง ดีกว่าที่คิดจริงๆ หน่าฮ่าน เป็นหนังไทยสไตล์อีสานที่มีความเป็นตัวของตัวเองได้น่ารัก กลมกล่อม ย่อยง่ายมาก และตลกแบบธรรมชาติบ้านๆ มุกที่ไม่คิดว่ามันจะฮาก็ฮา ไม่ฝืนตลกฝืดๆ เหมือนบางเรื่อง ดูแบบไม่ต้องคิดอะไร แต่ก็ได้ความสนุกและภาพสะท้อนของวัยรุ่นอีสานกลับไปได้ดีเลย (เพลงประกอบบางเพลงแอบอยากลุกไปเด้าหน่าฮ่านด้วยเลยทีเดียว 555)