Juon 3 - จูออนผีดุ กำเนิดมรณะ

Juon: The Begining of the End (Masayaki Ochiai / Japan / 2014) B+

ขอออกตัวก่อนว่ายังไม่เคยดู Juon แบบเต็มๆ มาก่อนหน้านี้  เคยดูแค่ผ่านตาแต่ยังจำภาพผีเด็กตัวขาวได้ขึ้นสมอง

เป็นหนังผีที่ดูได้เรื่อยๆ ชอบอย่างหนึ่งที่มันแตกต่างจากหนังผีทั่วไปคือบรรยากาศที่ไม่ค่อยประดิษฐ์ความอึมครึมให้น่ากลัว  โดยลดฉากผีโผล่ตอนกลางคืนแล้วเลือกเล่นฉากผีหลอกในตอนกลางวันเสียส่วนใหญ่  ซึ่งน่าสนใจมากๆ และเป็นจุดที่ทำให้เราชอบตัวหนังโดยรวมขึ้นมาได้อีกเยอะ

เอาน่า...นอกจากเส้นเรื่องผีแล้ว มันแทบไม่มีเส้นเรื่องอื่นที่แข็งแรงมาพูดในประเด็นที่จะสื่อสารมันก็เลยแกว่งไปแกว่งมาซึ่งสิ่งที่จะทำให้สนุกได้ก็คงเหลือแต่การออกแบบมุกผีแล้วล่ะ  ว่าจะแปลกใหม่  ประหลาดพิกล  ทำให้คนดูเหวอรับประทาน  หรือแค่เป็นมุกผีซ้ำๆ ซากๆ  เล่นหลอกจังหวะเดิมซ้ำไปซ้ำมา

ถ้ามองข้ามตรรกะการเชื่อมโยงมุกผีและความเป็นมาเป็นไปของเรื่องราวได้  แล้วมองแค่ว่ามันเป็นเรื่องของคำสาปผีเด็กในบ้านที่ตั้งใจไม่จำกัดขอบเขตสิ่งที่ผีมันทำได้มันก็สนุกพอสมควรนะ  ตัวละครทุกตัวที่เข้าไปในบ้านจะต้องถูกคำสาปที่ผีเด็กจะตามไปหลอกหลอน  เข่นฆ่าจนถึงตายมันก็ดูเป็นพล็อตแบบไม่ต้องคิดอะไรมากใส่เรื่องราวอะไรเยอะก็น่าสนุกอยู่แล้ว  ถึงแม้ช็อตแรกที่ผีเด็กตัวขาวโผล่มาจะทำให้คนดูทั้งซ้ายขวาหน้าหลังหัวเราะออกมาก็ตาม

คือมันจะหักกรามบิดคอลากเข้าตู้ก็เรื่องของมัน ซึ่งหลายครั้งมันสนุกเพราะความพลาดและความเพี้ยนประหลาดๆ ของทั้งผีที่หลอกไม่เลือกหน้าและคนที่ดั้นด้นไปให้ผีหลอกจนนำมาซึ่งจุดจบอันสยองพองขน  บางอันมันน่ากลัวชนิดติดตาได้เลยนะ  แต่พอมันมีเยอะๆ แล้วมันกลายเป็นตลกมากๆ  จนพูดกับผีในใจว่าใจเย็นน่าโทชิโอะ  ใจเย็นน่าคุณแม่  หลอกเยอะแล้ว ด๊อกแด๊กๆ พอแล้ว!!

แล้วพอทั้งหมดทั้งมวลมันไปไม่สุดแบบทะลุทางตันของหนังมีที่มีอยู่ในโลกหล้านี้  ยังมีความคลิเช่ซ้ำซากหลายมุกหลายฉาก  หนำซ้ำยังซ้ำทางมุกผีเดิมๆ ของตัวเองอีกด้วย  ซึ่งถ้าใครจะมองว่าเป็นหนังยำมุกผีเกลื่อนๆก็ไม่คิดแย้งอะไร เพราะสิ่งที่เลือกมาเล่าส่วนใหญ่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ จุดอ่อนที่ว่าอยากจะมองข้ามมันก็เลยข้ามยากอยู่เหมือนกัน  แต่เสียง'อ่าาาาาาาา'ของผีที่ไกด์ก่อนหน้าว่าผีจะมายังคงหลอนอยู่เหมือนเดิม