Deadstock - รัก ปี ลึก

Deadstock รัก ปี ลึก (ศารศาสตร์ รมยานนท์, ชีวา ลาภินตั้งสุทธิ, สมคิด พุกพงษ์ / Thailand / 2016)

ช่วงแรกๆ ชอบความตั้งใจทำที่เข้าใจว่าทำจากแพสชั่นส่วนตัวที่อินกับเรื่องราวของเก่าและการเปลี่ยนผ่านชีวิตไปตามยุคสมัย  คอนเซ็ปต์เปรียบเทียบราวๆ ว่า  มูลค่าของเก่าที่ต้องเก็บต้องปล่อยทิ้งไว้เพื่อเพิ่มราคา  กับความรักหรือคนรักที่ไม่ได้เพิ่มมูลค่าด้วยการถูกวางทิ้งผ่านเวลาเฉยๆ ต้องให้มูลค่าด้วยความใส่ใจในความสัมพันธ์  ก็ดูจะน่าสนใจนะ  ก็ได้แต่คอยเชียร์ไม่ให้มันคลิเชเชยๆ เห่ยๆ จบๆ ไป เพราะมันเป็นไปได้ง่ายมากๆ ที่จะเอนไปทางนั้น แต่พอดูไปเรื่อยๆ ก็ได้แต่..อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมนะ..ไม่ชอบในความตั้งใจเท่ ตั้งใจพร่ำสอนชีวิตตรงๆ เลย เชียร์ไม่ขึ้นสักทาง แต่ถ้าใครชอบของเก่า รถเก่า ก็อาจจะดูไปได้เรื่อยๆ ก็ได้

ใครที่ว่าเนตั้นใน 2538 อัลเทอร์มาจีบ นั่นแย่ ซึ่งส่วนตัวก็ว่าไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น แต่เรื่องนี้แย่กว่าเยอะมากๆ พูดก็ไม่ชัดมากกว่าเดิม จนหลายครั้งต้องประมวลผลในหัวให้ตัวเองเข้าใจอีกที ถ้าไม่เก็ตสมองก็จะสั่งการให้มองจอต่ำอ่านซับอังกฤษประกอบตามทันที  แล้วทำไมเวลาโกรธต้องทำหน้ามีอาการเหมือนปวดท้องขี้ ไอ่ฉากทะเลาะกับนางเอกตอนขับรถอ่ะ  แล้วผู้กำกับก็ให้ผ่านมาได้อ่ะนะทั้งๆ ที่เลือกให้เล่นแค่พอดีๆ ก็ได้มั้ง แต่ชอบความยั่วอยากของ เล็ก วสุ ที่เป็นนางเอกมากกกกกกกกกกๆ แต่ก็แอบเห็นใจทุกครั้งที่ต้องเข้าซีนอารมณ์กับเนตั้น ถึงจะซีนสองซีนเองก็เถอะ

ประโยคท้ายเรื่องที่ว่า 'จงใช้ชีวิตให้มีมูลค่า มากกว่าที่ชีวิตมี' อะไรราวๆ เนี้ย เหมือนจะเท่ละ แต่แอบงง

รวมๆ ก็เป็นหนังที่รวมดาราเยอะแยะ  ดาราทำให้หนังมีมูลค่ามากขึ้น  แต่หนังใช้ดาราแบบไม่ได้มูลค่าเท่าไหร่เลย
เอ้ออออ..แจ๊สมาทำไม ถ่ายเยอะตัดทิ้ง หรือมาแค่ขายหน้าหนังแค่ไม่เกิน 5 ช็อตนี้ งงใจ

เอ้ออออ2..น่าจะสปอยล์นะ เนตั้นติดหนวดเล่นเป็นพ่อลูกสาวอายุ 20 กว่าตอนท้ายเรื่อง โอ้วววววววววว นึกถึงจันดาราของหม่อมน้อยขึ้นมาทันที